Od czasów św. Augustyna (354-430) aż do czasów współczesnych
jedną z najtrudniejszych kwestii teologicznych w dziejach myśli chrze-
ścijańskiej jest problem predestynacji. O predestynacji można powiedzieć
– ujmując jej pojęcie ogólnie i bardzo skrótowo – że może
być ona pojedyncza (jak np. u św. Augustyna, prekursora nauki o predestynacji
w teologii łacińskiego Zachodu) albo podwójna (jak np. w
nauce mnicha Gotszalka). W pierwszym przypadku predestynacja oznacza
przeznaczenie i wybór niektórych ludzi dokonany przez Boga po
to, aby te wybrane i przeznaczone osoby zostały niezawodnie zbawione
oraz by otrzymały wszystkie łaski, dzięki którym zbawienia dostą-
pią. Ponieważ św. Augustyn mówił tylko o jednym przeznaczeniu, a
mianowicie do życia wiecznego, więc taki rodzaj nauki o przeznaczeniu
nazywany jest w teologii predestynacją pojedynczą. Natomiast
Gotszalk (803-868) oprócz predestynacji do życia wiecznego głosił
jeszcze predestynację do wiecznego potępienia. Z tego powodu nauka
o przeznaczeniu reprezentowana przez Gotszalka nazwana została predestynacją
podwójną
.
PERSPEC†IVA
Legnickie Studia
Teologiczno-Historyczne
Rok IX 2010 Nr 1 (16)
KS. STANISŁAW ZAREMBA
WSD – Legnica
http://perspectiva.pl/pdf/p16/16ZAREBA.pdf
