Już od ponad stu lat uczeni zarzucają Biblii, iż jest ona jedynie zbiorem religijnych mitów o wątpliwej wartości naukowej. Prawda jest jednak taka, że Biblia jest najstarszą na świecie księgą poprawnie opisującą budowę i umiejscowienie Ziemi.

Okrągła planeta

W Starym Testamencie trzykrotnie zostało użyte hebrajskie słowo ‘hog’ (nr Stronga 02329) oznaczające ‘okrąg’. Po raz pierwszy jest ono użyte w odniesieniu do nieba ponad ziemią:

“Obłoki są skrytością jego, iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się.” (HIOBA 22:14, Biblia Gdańska)

Po raz drugi wyraz ten pojawia się przy opisie oceanów:

“Gdy budował niebiosa, byłam tam; gdy odmierzał krąg nad powierzchnią toni.” (PRZYPOWIEŚCI 8:27, Biblia Warszawska)

Po raz trzeci i ostatni ‘hog’ jest użyte do opisania Ziemi:

“Ten, co mieszka nad kręgiem ziemi, której mieszkańcy są jak szarańcza, On rozciągnął niebiosa jak tkaninę i rozpiął je jak namiot mieszkalny.” (IZAJASZ 40:24, Biblia Tysiąclecia)

Sceptycy twierdzą, iż Biblia powinna być bardziej precyzyjna i używać słów ‘kula’ bądź ‘kulista’ przy opisie Ziemi. Jednakże w rzeczywistości ludzie świadomi kulistości Ziemi rzadko kiedy mówią, iż nasza planeta jest kulista – dużo częściej słyszymy, że Ziemia jest okrągła. Poza tym, użycie słowa ‘okrąg’ w odniesieniu do nieba nie może oznaczać płaskiego okrągłego dysku, lecz ewidentnie wskazuje na sferyczny kształt nieba.

W Nowym Testamencie znajdujemy inne stwierdzenie jednoznacznie potwierdzające kulistość ziemi. Otóż, Jezus i wszyscy apostołowie mówili o powtórnym przyjściu Syna Bożego, podczas którego nastąpi masowe zmartwychwstanie chrześcijan, po czym ożywieni oraz pozostawieni przy życiu wyznawcy Chrystusa zostaną w jednym momencie przemienieni i porwani z Ziemi. Jednakże, Jezus mówiąc o tej chwili masowego pochwycenia podkreśla, iż dla niektórych będzie to miało miejsce w dzień a dla innych w nocy:

“Powiadam wam: Tej nocy dwaj będą na jednym łożu, jeden będzie zabrany, a drugi pozostawiony. Dwie mleć będą na jednym miejscu, jedna będzie zabrana, a druga pozostawiona. Dwóch będzie na roli; jeden będzie zabrany, a drugi pozostawiony.” (ŁUKASZA 17:34-36, Biblia Warszawska)

Kosmos i gwiazdy

Stary Testament trzykrotnie wspomina o tym, iż ponad niebem atmosfery ziemskiej znajduje się inne niebo – niebo przestrzeni kosmicznej:

“Oto Pana, Boga twego, są niebiosa, i niebiosa niebios, ziemia i wszystko co na niej.” (5 Mojżeszowa 10:14, Biblia Gdańska)
“Lecz czy naprawdę zamieszka Bóg z człowiekiem na ziemi? Oto niebiosa i niebiosa niebios nie mogą cię ogarnąć, a cóż dopiero ten przybytek, który zbudowałem?!” (2 Kronik 6:18, Biblia Warszawska)
“Ty, Panie jesteś jedyny. Ty uczyniłeś niebiosa, niebiosa niebios i całe ich wojsko; ziemię i wszystko, co na niej; morza i wszystko, co w nich. Ty ożywiasz to wszystko, a wojsko niebios oddaje Ci pokłon.” (Nehemiasz 9:6, Biblia Tysiąclecia)

‘Wojsko niebios’ czy też ‘zastęp niebios’ oznacza w języku biblijnym aniołów (bożych lub diabelskich) oraz gwiazdy. Ostatni z przytaczanych wersetów mówi o tym, iż gwiazdy nie są częścią nieba atmosfery ziemskiej, lecz znajdują się w ‘niebiosach niebios’, czyli w kosmosie. Inne wersety wyraźnie ukazują, że dla Hebrajczyków gwiazdy nie były jedynie świecącymi plamkami na niebie, ale były one potężnymi tworami wszechmogącego Boga:

“Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym – syn człowieczy, że się nim zajmujesz?” (PSALM 8:4-5)
“On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa. On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów.” (HIOBA 9:9-10)
“Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? – Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli.”(IZAJASZ 40:28)

Zawieszona w próżni

W Starym Testamencie znajdujemy liczne wzmianki o tym, iż pierwotny prakontynent oparty był na słupach (będących być może skalnymi wybrzuszeniami kontynentu), gdyż pod nim znajdowały się olbrzymie masy wody. Słupy mogły być także obrazowym określeniem praw fizycznych utrzymujących planetę we właściwym miejscu. Na tej podstawie sceptycy twierdzili, że według Biblii Ziemia oparta była na słupach podobnie jak i inni starożytni uważali, że Ziemię podpierały słonie, krokodyle czy giganci. Nic bardziej mylnego! Biblia jako jedyna starożytna księga wyraźnie mówi o tym, że nasza planeta jest zawieszona w próżni:

“Rozpościera północ nad pustką, a ziemię zawiesza nad nicością.” (HIOBA 26:7, Biblia Warszawska)

Poprawność takiego tłumaczenia i interpretacji potwierdza także starożytne tłumaczenie Starego Testamentu na język grecki, czyli Septuaginta:

“ekteinwn borean ep ouden kremazwn ghn epi oudenoV.“ (HIOBA 26:7, Septuaginta)

Rozpalona od wewnątrz

Księga Hioba zawiera także inne rewolucyjne stwierdzenie odnośnie tego co znajduje się we wnętrzu Ziemi:

“Z ziemi pochodzi chleb, lecz w głębi jest ona rozgrzebana jakby przez ogień.” (HIOBA 28:5, Biblia Warszawska)

Cykl hydrologiczny

Biblia przedstawiła także schemat cyklu hydrologicznego już setki lat przed Chrystusem:

“Wszystkie rzeki płyną ku morzu, a jednak morze nie wzbiera; w dalszym ciągu płyną rzeki do miejsca, do którego zdążają.” (KOHELETA 1:7, Biblia Warszawska)
“On wyciąga kropelki z morza i te rozlewają się w oparach deszczu, którym ociekają chmury i który spada na mnóstwo ludzi.” (HIOBA 36:27-28, Biblia Warszawska)

Asteroidy zagrażające Ziemi

Jeżeli poniższy opis z Objawienia Jana należy rozumieć dosłownie to mamy tu do czynienia z potężnym rozpalonym ciałem niebieskim wpadającym do oceanu:

“I drugi anioł zatrąbił: i jakby wielka góra płonąca ogniem została w morze rzucona, a trzecia część morza stała się krwią i wyginęła w morzu trzecia część stworzeń – te, które mają dusze – i trzecia część okrętów uległa zniszczeniu.” (APOKALIPSA 8:8-9)

Układ geocentryczny?

Wielu uczonych Oświecenia zraziło się do Pisma Świętego, gdyż katoliccy teologowie uparcie twierdzili, iż według Biblii Słońce obraca się wokół Ziemi. W rzeczywistości zaś Stary Testament zawsze odnosi się do pozornego ruchu Słońca po ziemskim nieboskłonie, gdyż opisanie tego zjawiska w sposób techniczny i poprawny naukowo jest niemalże niemożliwe. Zamiast “słońce wzeszło nad Gibeonem” należałoby powiedzieć “Ziemia w swym ruchu okrężnym wokół Słońca na skutek ruchu obrotowego wokół swojej własnej osi znalazła się w takiej pozycji i pod takim kątem w stosunku do Słońca, iż promienie słoneczne zaczęły oświetlać miasto Gibeon”. Nawet współcześnie mówimy o wschodzie i zachodzie Słońca, gdyż opisywanie tego zjawiska w inny sposób jest w życiu codziennym niepraktyczne i pozbawione sensu. Najistotniejszym faktem jest to, iż czytając obecnie Biblię nie odnajdujemy żadnej naukowej nieścisłości w stwierdzeniach dotyczących wschodu, zachodu czy ruchu Słońca po nieboskłonie.